บทที่ 108 หมางเมินเหินห่าง (50%)

“ถ้าคิดว่าจะเดินเข้ามาทำร้ายฉันได้ง่ายๆ ล่ะก็…เธอคิดผิด”

ขาดคำคนที่พิริยาคิดว่าไร้พิษสงก็กระชากผมสลวยแรงๆ จนหล่อนแหงนหน้าขึ้นพร้อมสูดปากคราง ก่อนจะหวีดร้องเสียงหลงด้วยความตกตะลึง เมื่อถูกผลักแรงๆ จนร่างบางกระเด็นไปชนเข้ากับคนที่เพิ่งก้าวล่วงเข้าสู่ห้องทำงานของพี่สาว ซึ่งมีมนต์มีนาวิ่งหน้าตื่นตามม...